Z każdej strony słyszymy slogany, że każda z nas jest wyjątkowa, że mamy prawo się realizować, rozwijać i zasługujemy na to co najlepsze. Wszystko pięknie, ładnie, ale jednocześnie podprogowo wtłaczany jest nam przekaz, by się nie wychylać i zbytnio nie wyróżniać, szczególnie strojem. Tworzone są wzorce, w jaki sposób powinna się „odpowiednio” do wieku ubierać każda z nas. Niektóre redakcje, tworząc takie zestawienia, dochodzą nawet do kategorii 70+. Jak pogodzić tak skrajne informacje? Jak w tym wszystkim ma się odnaleźć kobieta? Ratunek, na odnalezienie się w tym chaosie, widzę w poznaniu własnego ciała (przede wszystkim jego zalet), sprecyzowaniu naszych potrzeb i prawdziwej samoakceptacji.

Własne ciało znamy doskonale. Problem w tym, że większość z nas skupia się na swoich niedoskonałościach i trwoni czas na porównywanie się z innymi kobietami. Warto jednak spojrzeć na siebie bardziej przychylnym okiem i dostrzec to, co można, a nawet należy podkreślić.  Kiedy skupimy się na zaletach i dobrze je wyeksponujemy, dobierając odpowiednie fasony oraz rozmiary, mamy szansę poczuć się dobrze we własnej skórze, a to już prosta droga do samoakceptacji.
Pozwalam sobie na takie „mądrości”, bo sama przeszłam taką drogę i z ręką na sercu, mogę ją polecić każdej kobiecie. Nie ma nic przyjemniejszego, jak dobre samopoczucie. Ono jest podstawą każdej udanej stylizacji… Daje ten charakterystyczny błysk w oku, który jest najwspanialszym dodatkiem.
Często słyszy się, że kobiety wcale nie ubierają się dla facetów, tylko dla innych kobiet. Nie jest to najlepsza motywacja, choć przyznam, że miło zobaczyć poruszenie damskiej części widowni na nasz widok 🙂 . Niemniej jednak, zawsze warto ubierać się dla siebie i podobać samej sobie. Kiedy tak jest, z pewnością inni dostrzegą nas, nawet w największym tłumie. Tak właśnie działa czar samozadowolenia…

Przychodzi taki moment w życiu, że kobiety doświadczają uczucia „bycia przeźroczystą”.  Niektórym to nawet odpowiada, bo mogą schować się w tłumie, ale te z nas, które nie chcą się na to godzić, mogą za sprawą swojego wizerunku sprawić, że nikt nie przejdzie obok nich obojętnie. Nie chodzi tu wcale o jakieś szaleństwo form czy niekontrolowaną ekstrawagancję. Wystarczy odrobina oryginalności, odzwierciedlającej naszą osobowość i jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki stajemy się wyjątkowo „widzialne”.  Co zabawne, ten proces jest odwracalny, bo jeśli tylko przyjdzie nam ochota, możemy strojem wtopić się w tło i stać się na nowo „przeźroczyste”. Wszystko zależy od naszego nastroju.
W dzisiejszej stylizacji rzucałam się w oczy. Mimo, że moda na spodnie z niskim krokiem nie jest już praktycznie żadną sensacją, cały czas wzbudzają one skrajne reakcje. Rozpiętość gigantyczna. Od zachwytów po pukanie się w czoło, ale nie ma mowy o obojętności 😉

Do luźnych gaci RUNDHOLZ pasują idealnie wygodne poduszkowce, czyli klapki H&M. Prezentowałam je już w zeszłym roku przy okazji wpisu o ulubionych fasonach.

Ten „żelazny” zestaw toreb zna doskonale każda Silverowiczka 🙂 . Dobrze wybrany fason, z dobrej jakości skóry, służy latami i nigdy się nie nudzi.

W stylizacji, oprócz luźnych gaci, wykorzystałam jeszcze bardzo oryginalny kardigan IVAN GRUNDAHL. Asymetryczne cięcia, zwisające po bokach tasiemki i nietypowe zapięcie na haftki, wszystko to sprawia, że całość wygląda bardzo nowocześnie.

Takie ciuchy, designerskich firm często są drogie, ale warto od czasu do czasu zainwestować choć w jedną oryginalną rzecz. Można na jej bazie stworzyć wiele ciekawych stylizacji. Można również obserwować swojego ulubionego projektanta i szukać ubrań w bardzo podobnym stylu w wersji sieciówkowej. To trudne zadanie, ale wcale nie z serii tych niemożliwych do zrealizowania. Najlepszym przykładem może być T-shirt, który mam na sobie. Kupiłam go w Veromoda lata temu. Nie wiem, czy zwróciłabym na niego uwagę, gdyby nie fakt, że w jednej z kolekcji Rundholz’a były właśnie bluzeczki w literki. Nie załapałam się wtedy na żaden egzemplarz, więc kiedy zobaczyłam je w sieciówkowym wydaniu, bardzo się ucieszyłam i oczywiście kupiłam… Nie jest tak dobrej jakości jak pierwowzór, wyraźnie widać na nim ząb czasu, ale nadal go bardzo lubię i oszczędnie noszę.

Tradycyjnie już, założyłam kardigan do góry nogami. Ten fason jest wprost do tego stworzony. Tak naprawdę nie wiadomo, która wersja jest lepsza.

Jeśli zastanawiacie się skąd u mnie taka fantastyczna opalenizna, muszę się przyznać, że jest to stylizacja z początku września zeszłego roku. Zdarza się czasem, że z różnych względów, nie zdążę opracować na czas niektórych sesji. Ta była na tyle udana i na dokładkę pasująca do wciąż kapryśnej wiosny, że postanowiłam z niej skorzystać.

Mam nadzieję, że większość Silverowiczek, za moim przykładem, złapała przysłowiowy luz w gaciach i bez trudu podkreśla strojem swoją wyjątkowość. To takie moje blogerskie marzenie 🙂
Buziaki i do następnego razu,
SIWA